Zaburzenia odżywiania cz.3. Bulimia

Dziś przedstawię krótko kolejne zaburzenie odżywiania, jakim jest bulimia. Kto nie czytał poprzednich wpisów, to zachęcam do przeczytania ich w pierwszej kolejności: Zaburzenia odżywiania cz.I oraz Zaburzenia odżywiania cz. II. Anoreksja temat tabu?. Bulimia to choroba występująca zasadniczo w dwóch typach: przeczyszczającym i nieprzeczyszczającym. Pierwsza objawia się prowokowaniem wymiotów przez chorego lub stosowaniu środków przeczyszczających, w tym lewatyw. Druga polega na stosowaniu ścisłej diety, często głodówki, aby ograniczyć ilość spożywanych pokarmów do minimum lub też wykonywaniu wyczerpujących ćwiczeń fizycznych.

Co świadczy o bulimii?

• Powtarzające się niekontrolowane objadanie się polegające na przyjmowaniu pokarmu w krótkich odstępach czasu w ilościach znacznie przekraczających potrzebę oraz brak kontroli nad jedzeniem podczas objadania się.
• Powtarzające się zachowania kompensacyjne mające na celu zapobieganie przyrostowi masy ciała takie jak: wywoływanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających lub moczopędnych, lewatyw lub innych lekarstw, niejedzenie, nadaktywność sportowa.
• Objadanie się i zachowania kompensacyjne występują zazwyczaj 2 razy w tygodniu przez trzy miesiące.
• Przesadny wpływ masy i kształtu ciała na samoocenę.

Konsekwencje bulimii

Napady nadmiernego jedzenia powodują to, że organizm daje o sobie znaki w postaci chociażby bolącego brzucha czy poczucia bycia ociężałym. To wpływa na szybką decyzję o tym, aby coś z tym zrobić i poczuć się lepiej. Rozwiązaniem wydaje się być: wywołanie wymiotów, stosowanie nadmiernej aktywności fizycznej czy leków przeczyszczających lub hamujących apetyt. To wpływa na psychikę, poczucie wstydu, agresję, złość, przygnębienie smutek i strach. Ponieważ sygnały z psychiki i ciała się uzupełniają, pacjenci mają trudności z odróżnieniem prawdziwych sygnałów od tych, które są ich wymysłem.

Jakie są skutki bulimii?

1. Częste wymioty powodują erozję szkliwa i próchnicę, gdyż w jamie ustnej jest obecny kwas żołądkowy.
2. Nieustanny odruch wymiotny, powiększenie ślinianek i ból gardła.
3. Zaburzenie pracy serca. Brak równowagi elektrolitycznej w organizmie może wpływać na niewydolność czy palpitacje serca.
4. Częste zawroty głowy i omdlenia.
5. Osłabiona praca jelita grubego wynikająca z częstego stosowania środków przeczyszczających, a to powoduje zaparcia, uszkodzenia jelita, żylaki a nawet wypadniecie jelita.
6. Częste wymioty uszkadzają układ pokarmowy. Mogą być przyczyną pęknięcia przełyku lub żołądka, co prowadzi nawet do śmierci!
7. Częste wzdęcia, bóle brzucha, krwawienie przełyku i choroby trzustki.
8. Przekrwione oczy lub pojawienie się wybroczyn i opuchlizny.
9. Problemy wynikające z nadmiernej aktywności fizycznej takie jak przemęczenie organizmu oraz niszczące torebki stawowe czy chrząstki oraz bóle stawów bez podłoża zapalnego.
10. Nawracające stany zapalne układu moczowego wynikające z odwodnienia organizmu.
11. Obrzęki nóg pojawiające się, gdy bulimik przez pewien czas powstrzymuje się od wymiotów.
12. Zaburzenia miesiączkowania u kobiet, co może prowadzić do bezpłodności.
13. Niedobory witamin i składników mineralnych w tym cynku, co powoduje między innymi niedokrwistość, trudniejsze gojenie się ran, słabszą odporność, wypadanie włosów, zaburzenia węchu i smaku.

Nie przechodź obojętnie obok osoby, która choruje na bulimię. Okaż jej wsparcie i zrozumienie. Spróbuj zaakceptować, że to nie jest jej “fanaberia”, “wymyślony problem” czy “widzimisię”. To choroba, która wymaga terapii prowadzonej przez specjalistę: psychiatrę, psychologa czy psychodietetyka. Często wymaga leczenia pacjenta i jego otoczenia. To długa droga, która znacznie częściej niż przy anoreksji prowadzi do szczęśliwego zakończenia.

Źródła:
Bulimia. Moja historia choroby. A. Dejewska.Wyd.Pascal.
Szkolenie Zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia, ortoreksja, kompulsywne zajadanie) podstawy pracy terapeutycznej z pacjentem.
Materiały ze studiów z dietetyki i planowania żywienia.