Co świadczy o bulimii?
- Powtarzające się niekontrolowane objadanie się polegające na przyjmowaniu pokarmu w krótkich odstępach czasu w ilościach znacznie przekraczających potrzebę oraz brak kontroli nad jedzeniem podczas objadania się.
- Powtarzające się zachowania kompensacyjne mające na celu zapobieganie przyrostowi masy ciała takie jak: wywoływanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających lub moczopędnych, lewatyw lub innych lekarstw, niejedzenie, nadaktywność sportowa.
- Objadanie się i zachowania kompensacyjne występują zazwyczaj 2 razy w tygodniu przez trzy miesiące.
- Przesadny wpływ masy i kształtu ciała na samoocenę.
Konsekwencje bulimii
Napady nadmiernego jedzenia powodują to, że organizm daje o sobie znaki w postaci chociażby bolącego brzucha czy poczucia bycia ociężałym. To wpływa na szybką decyzję o tym, aby coś z tym zrobić i poczuć się lepiej. Rozwiązaniem wydaje się być: wywołanie wymiotów, stosowanie nadmiernej aktywności fizycznej czy leków przeczyszczających lub hamujących apetyt. To wpływa na psychikę, poczucie wstydu, agresję, złość, przygnębienie smutek i strach. Ponieważ sygnały z psychiki i ciała się uzupełniają, pacjenci mają trudności z odróżnieniem prawdziwych sygnałów od tych, które są ich wymysłem.
Jakie są skutki bulimii?
- Częste wymioty powodują erozję szkliwa i próchnicę, gdyż w jamie ustnej jest obecny kwas żołądkowy.
- Nieustanny odruch wymiotny, powiększenie ślinianek i ból gardła.
- Zaburzenie pracy serca. Brak równowagi elektrolitycznej w organizmie może wpływać na niewydolność czy palpitacje serca.
- Częste zawroty głowy i omdlenia.
- Osłabiona praca jelita grubego wynikająca z częstego stosowania środków przeczyszczających, a to powoduje zaparcia, uszkodzenia jelita, żylaki a nawet wypadniecie jelita.
- Częste wymioty uszkadzają układ pokarmowy. Mogą być przyczyną pęknięcia przełyku lub żołądka, co prowadzi nawet do śmierci!
- Częste wzdęcia, bóle brzucha, krwawienie przełyku i choroby trzustki.
- Przekrwione oczy lub pojawienie się wybroczyn i opuchlizny.
- Problemy wynikające z nadmiernej aktywności fizycznej takie jak przemęczenie organizmu oraz niszczące torebki stawowe czy chrząstki oraz bóle stawów bez podłoża zapalnego.
- Nawracające stany zapalne układu moczowego wynikające z odwodnienia organizmu.
- Obrzęki nóg pojawiające się, gdy bulimik przez pewien czas powstrzymuje się od wymiotów.
- Zaburzenia miesiączkowania u kobiet, co może prowadzić do bezpłodności.
- Niedobory witamin i składników mineralnych w tym cynku, co powoduje między innymi niedokrwistość, trudniejsze gojenie się ran, słabszą odporność, wypadanie włosów, zaburzenia węchu i smaku.
Nie przechodź obojętnie obok osoby, która choruje na bulimię. Okaż jej wsparcie i zrozumienie. Spróbuj zaakceptować, że to nie jest jej “fanaberia”, “wymyślony problem” czy “widzimisię”. To choroba, która wymaga terapii prowadzonej przez specjalistę: psychiatrę, psychologa czy psychodietetyka. Często wymaga leczenia pacjenta i jego otoczenia. To długa droga, która znacznie częściej niż przy anoreksji prowadzi do szczęśliwego zakończenia.
Dodaj komentarz